Rusland in de winter, deel 5: Sint-Petersburg

Maart van dit jaar ben ik naar Moskou, Sint-Petersburg en een aantal andere plaatsen geweest. Inmiddels zijn we al weer een half jaar verder, hoog tijd dat ik ook het laatste stuk van mijn blog over deze reis afrond. Het deel over mijn verblijf in Sint-Petersburg.

Rusland in de winter deel 4: Suzdal

Tijdens de reis, welke ik in maart 2018 met Sawadee maakte naar Rusland, was onze volgende verblijfplaats Suzdal. Ik had er van te voren nooit van gehoord, maar wat weten we nu van Rusland. Suzdal is een klein stadje in de Gouden Ring, gelegen aan de rivier de Kamenka. Het heeft ruim 11.000 inwoners. Suzdal bestond al in 999 en was vroeger belangrijk als zetel van Russische vorstendommen. Met het afnemen van de politieke betekenis van de stad, nam de kerkelijke betekenis van de stad toe. In de 18e eeuw was Suzdal een onbelangrijk dorp geworden, dat in 1799 zijn bisschopszetel verloor aan het nabij gelegen Vladimir. De Sovjet-Unie zag het toeristisch potentieel van de stad, en verbood in  1967 om hoger dan 2 verdiepingen te bouwen. Tegelijk kreeg het stadje een algehele opknapbeurt.

De overgebleven kerken, kloosters en houten huizen zien er dan ook prachtig uit. De 11.000 inwoners bestaan nu voornamelijk van toerisme. In de zomer is het er erg druk, nu zagen wij er eigenlijk alleen Russische toeristen, mensen hadden n.l. een dag vrij vanwege internationale vrouwendag en dus lang weekend. Het was echter niet te druk, en ook al is het een heel toeristische plek, het was er wel sprookjesachtig mooi, met sneeuw, blauwe lucht, kerken met blauwe of goudkleurige koepels, en een heel kleurrijke markt. Ik denk dat het er zomers ook heel mooi is, met de groene oevers van de rivier, die door de stad meandert. Het schijnt dat er dan echter wel heel veel chinezen zijn. Voor hen is Rusland relatief niet zo ver, dus erg in trek als vakantieland.

Wij kwamen er eind van de ochtend aan, en vertrokken de volgende dag ’s avonds met de bus naar Vladimir, waar we de nachttrein pakten. Alle tijd dus om op ons gemak rond te kijken.

Rusland in de winter deel 3: naar Kostroma

Misschien hebben jullie wel eens van de Gouden Ring gehoord. Dat is een verzameling historische steden niet al te ver van Moskou met rijk verleden en historische binnensteden met mooie kerken en Kremlins. Want niet alleen in Moskou heb je een Kremlin, het betekent versterkte stadskern. Wij bezochten op deze reis de steden Kostroma en Suzal. Vladimir stond ook op het programma, maar op advies van ons reisleidster en in overleg met onze groep, hebben we deze stad niet bezocht, zijn we er alleen op de nachttrein gestapt. Dat gaf ons meer tijd in het prachtige Suzdal. Een goede beslissing, want in Kostroma waren we ook maar kort, en het was dus heel fijn om in Suzdal alle tijd te hebben, bijna 2 hele dagen. 

Om in Kostroma te komen, reisden we met de bus over het platteland. We deden er veel langer over dan in de zomer, want we konden het grootste deel niet hard rijden dan 40-45 km per uur, de weg zat vol gaten, wat niet verwonderlijk was met de Russische winter. Tijd dus om je heen te kijken naar o.a.de voorbij glijdende bossen, die we eerder ook vanuit de trein zagen. Onderweg een stop in Sudislavl, een dorp. Je kon er heel goedkoop lunchen (3 gangen voor weinig geld), ik hield het echter bij koffie en soep, wat bijna net zo duur was, maar wilde even in het dorp rond kijken. Het was de dag voor internationale vrouwendag, daar wordt in Rusland altijd veel aandacht aan besteed. Alle vrouwen horen bloemen te krijgen van bijv. hun man of baas. Vooral mimosa was populair, maar ook rozen en tulpen zagen we later in Kostroma overal te koop. 

Rusland in de winter deel 2: naar de husky’s van Nord Hope

Met de nachttrein reisden  we van Moskou naar het platteland. Toen we uitgestapt waren, kwam er een lange goederentrein langs. Oorverdovend.

We gingen naar Nord Hope  (laatste stukje met de bus) waar we in een guest house bij het dorpje Kotkishevo verbleven. Het is daar helemaal gericht op husky’s, je kunt sledetochten maken of met de honden wandelen. Dit sledehonden centrum is opgericht om kinderen te helpen, door ze met honden te laten werken. In eerste instantie was dit gericht op weeskinderen, inmiddels wordt dit echter breder ingezet.

Natuurlijk gingen wij ook wandelen met de honden en maakten een of meerdere sledetochten. Er lag veel sneeuw, het ging veel minder hard dan ik in Finland mee gemaakt had, en als je stuurde, zat er geen passagier in de slee. Dus durfde ik het aan en bestuurde een slee met 6 honden er voor, dit ging heel goed en was leuk! En ben niet omgeslagen met de slee, wat sommige andere mensen wel was overkomen.

De mooiste wandeling van Noorwegen: de Besseggen

 

Stond al jaren op mijn bucketlist, en 30 juli 2017 was het dan zover: ik liep op de Besseggen. En het was net zo mooi, als ik gedacht had. Wat een prachtig uitzicht. Mijn vriendinnen, die deze toch eerder ook liepen,  hadden gelijk , dat ik het best kon. Er zat wel een steil stuk in, wat klauteren op handen en voeten in hield. Omdat de rotsen droog waren , het niet hard waaide, en je af en toe een punt had, waar je even kon uitrusten, staand of zittend, ging ook dit goed. Ik ben trots op me zelf, dat ik niet bang ben geweest. En dat voor iemand, die vroeger heel erge hoogtevrees had. Het is wel zo, dat ik alleen hier niet aan zou zijn begonnen. Dus niet alleen gezellig, dat Giny mee was, ze gaf me ook vertrouwen, dat ik het kon. Want vooraf vond ik het toch wel een beetje spannend, er staan filmpjes op internet, die er nogal spectaculair uit zien. Ik heb geen filmpje gemaakt, wel foto’s. Lopen jullie even mee?

Finland: Noorderlicht en heel veel sneeuw

Ben weer bijna een week thuis van een week Finland, en zit vol indrukken van sneeuw en Noorderlicht. Even weg uit de waan van alledag , het was er sprookjesachtig mooi. Fantastische reis.

Wandelen in Zuidwest Ierland

Van 17 juni tot en met 27 juni was ik op pad met SNP in Zuidwest Ierland. We wandelden stukken van de Kerry en de Beara Way. Wandelen in Ierland stond nog op mijn bucketlist, evenals het luisteren naar Ierse muziek in Pubs. Door te kiezen voor een georganiseerde niet al te moeilijke en lange wandelingen, maakte ik het voor me zelf makkelijk. Door het bagagevervoer en de vele stops was ik ’s avonds niet moe, en viel niet om 21 uur al in slaap, zoals ook wel eens voor is gekomen. Ik heb een fijne vakantie gehad in een prachtig land. Toch kies ik er voor om volgend jaar weer op eigen houtje op pad te gaan, dan wil ik een stuk van de Olavsweg gaan lopen in Noorwegen. Zelf bepalen wanneer je stopt, hoever je loopt etc. bevalt me toch het beste, al zal ik daar niet in alle landen voor kiezen. Maar Ierland, daar kom ik misschien nog wel eens terug.

Over de Camino Primitivo naar Santiago de Compostella en daarna door naar Finisterre

Ik loop achter met bloggen. Veel te mooi weer om achter de computer te zitten in de vrije tijd. Maar vandaag een grijze dag na de stortregens van gistermiddag. Dus een goed moment om mijn verslag van de Camino Primitivo te maken. Mijn derde pelgrimstocht naar Santiago de Compostella , deze keer door groen en bergachtig noordwest Spanje, startend in Oviedo. 2 dagen loopt het traject op met de drukke Camino Frances, ik vond het dan ook heerlijk, dat ik tijd genoeg had om door te lopen naar Finisterre en daar mijn tocht af te sluiten. Totaal ca 515 km gelopen in 19 dagen. Dit is alles bij elkaar, zoals geregistreerd door een app op mijn telefoon. Dus inclusief loopjes om een plaats te bekijken, nadat ik op de bestemming was aangekomen. Toch 27 km per dag gemiddeld, terwijl ik geen lange etappes gelopen heb vanwege de warmte op het eerste deel. Wel door de warmte een paar kleine blaren, maar geen echte problemen op fysiek gebied.

3 weken onthaasten, inmiddels heb ik al weer 4 weken gewerkt, maar toch zit het nog in mijn systeem. En als ik naar de foto’s kijk, komen de herinneringen weer boven. Lopen jullie met me mee?

Kennismaking met Marokko

Van 20 september tot en met 2 oktober 2014 heb ik een rondreis gemaakt door Marokko met SNP. Het was een kennismaking met de natuur en cultuur van dit land. Door de combinatie van bezoek aan 3 koningssteden (Fes, Meknes, Marrakech) een aantal tweedaagse wandeltrekkings (door woestijn, en Hoge Atlas) afgewisseld met reisdagen, waarbij er onderweg ruimte was om iets te bezichtigen, of een korte wandeling te maken, heb ik in 2 weken tijd veel gezien van dit kleurrijke land en vriendelijke, behulpzame mensen ontmoet. Hier een impressie in foto’s.

Sicilië

Sicilië stond al langer op mijn lijstje. Ik had er veel positieve verhalen over gehoord. De combinatie van natuur en cultuur sprak me erg aan. En Italië staat natuurlijk ook garant voor lekker eten, wat een plus punt is. Nadat we al 2 jaar plannen maakten, maar er redenen waren om het uit te stellen, was het dit voorjaar dan zo ver. Met Zlatka ben ik 2 weken naar dit mooie eiland geweest (van 12 tot 29 april) . Het meest onder de indruk was ik van het meelopen met de processie ’s avonds op Goede Vrijdag, en van de Cappella Palatina in Palermo, maar ook verder was er veel te genieten.  Helaas kreeg mijn camera kuren, eerst deed hij het nog af en toe wel, op een gegeven moment begaf hij het echt. Dus een groot deel van de foto’s is met de telefoon gemaakt. Fijn, dat ik die als reserve mee had, maar als fotograaf voelde ik me hierdoor wel beperkt. Resultaat valt me dan achteraf toch nog mee. Hier is de beloofde impressie.

Weg uit de waan van de dag: wandelen in Jordanië

Soms kom je op een plek, die zo mooi is, dat het niet in woorden te vatten is. Dat heb ik gehad in Jordanië. Nietig voelde ik me er, wandelend door de wadi’s met metershoge rotsen, of in de woestijn bij Wadi Rum. Verwondering ook, over wat mensen vroeger konden maken, bij bezoek aan Petra, de 2000 jaar geleden in rotsen uitgehouwen stad. En welkom voelde ik me in dit land, met vriendelijke, gastvrije, behulpzame bevolking. Als het eten dan ook nog eens lekker is, en  de sfeer in de groep goed, dan heb je de ingrediënten voor een bijzondere vakantie. Of nee, geen vakantie, het was meer een belevenis.

Wandelen in Zwitserland: vanaf de Glaspass over de Glaser graat

Gisteren zijn we vanuit hotel Alpina in Tschiertschen met een busje naar de op een uur rijden afstand gelegen Glaspass gebracht, om van daar uit te gaan wandelen. Ik maakte er een prachtige wandeling, deels over een goed begaanbare graat met schitterende uitzichten.

Bij de Glaspass

New York, New York

Giny en ik zijn nu 2 weken terug uit New York, tijd om een berichtje op internet te zetten. Een selectie van de vele foto’s, een weergave van de vele indrukken. Een geweldige ervaring om in deze stad rond te lopen. Beelden uit films werden werkelijkheid. Een levendige stad, waar het leven 24 uur per dag door gaat, multicultureel, grote tegenstellingen. Ik heb genoten, maar ben ook blij weer thuis te zijn. Een collega vroeg me, of ik er zou willen wonen: liever niet, ik ben een plattelandsmens.

Op zoek naar het Noorderlicht op de Lofoten

Na het zien van de documentaire, waarin Joanna Lumley op zoek gaat naar het Noorderlicht, dacht ik: “dat wil ook zien”. Via via kwam ik terecht bij Bijzondere Reizen op de Lofoten. Frans en Marijke hebben daar een huis en viskotter en organiseren actieve natuurvakanties voor groepen tot 12-13 personen. Of ik echt het Noorderlicht zou zien, was natuurlijk afwachten. Ook kan het in deze tijd behoorlijk stormen. Maar het zat allemaal mee: geluk met het weer (sneeuw! ) en vrijdag zagen we het Noorderlicht in volle pracht.

De Via de la Plata deel 2: van Salamanca naar Santiago de Compostella

Het lopen van de pelgrimstocht naar Santiago de Compostella is een bijzondere ervaring. Maar pas op: het kan verslavend zijn.

Na in 2000-2002 in 3 etappes van le Puy en Velay naar Santiago de Compostella gelopen te hebben via de Via Podiensis/ Camino Frances, ben ik vorig jaar gestart met de Via de la Plata, de route, die in Sevilla start. Voor mijn verslag van vorig jaar, klik hier
Dit jaar stond de 2e helft op het programma, van Salamanca naar Santiago de Compostella, grofweg 500 kilometer. Met dit verslag en wel met name de foto’s, hoop ik jullie een beetje een indruk te geven van deze pelgrimsroute.

Offa’s Dyke Path

2 jaar geleden liep ik met Giny in Engeland van Coast to Coast , een lange afstandspad dwars door Engeland. Dit jaar hebben we weer samen een lange afstandspad in Groot Brittannië gelopen, Offa’s Dyke Path, van 14 juni tot en met 29 juni 2009 (12 loopdagen). Het heeft even geduurd, voor ik het verslag af had, een verslag van zo’n meerdaagse tocht is altijd een hele klus, het was de eerste week te warm, en verder ben ik altijd in het begin ook ontevreden over mijn foto’s (in het echt is het altijd veel mooier), ik kreeg al vragen, of er nog een verslag op het weblog kwam, nou hier is het dan.

De Vía de la Plata deel 1: van Sevilla naar Salamanca

Jacobus (Santiago in het Spaans, of Saint Jacques in het Frans) was met zijn broer Johannes en Petrus één van de eerste discipelen van Jezus. Hij zou gepredikt hebben in Spanje, in Jeruzalem de marteldood zijn gestorven, waarna zijn stoffelijk overschot per boot teruggevoerd zou zijn naar Gallicië. Rond 830 zou een herder het door een ster aangewezen graf gevonden hebben. Op dit sterrenveld (campus stellae) is later de kathedraal van Santiago de Compostella verrezen. Steeds meer pelgrims begonnen een bedevaart naar het graf van de apostel te maken. Vooral in de middeleeuwen was het erg populair, maar ook de laatste jaren gaan steeds meer mensen op pad.

Coast to coast, te voet dwars door Engeland

Al jaren had ik de wens om in noord Engeland de coast to coast walk (van St. Bees aan de Ierse Zee naar Robin Hood’s Bay aan de Noordzee) te lopen. Deze route van 305 km is in 1973 uitgezet door de schrijver Wainwright en loopt door 3 nationale parken, het Lake District, de Yorkshire Dales en de North York Moors. Dit jaar is het er van gekomen, samen met Giny.

IJsland, land van water en vuur

Juni-juli 2006 ben ik een paar weken naar IJsland geweest. Ik heb een fotocursus gedaan via SNP in Landmannalaugur, wat volgens mij het mooiste deel van IJsland is. Daarna heb ik op eigen houtje nog rondgereisd met de bus, waarbij ik tussenstops maakte in Skaftefell, bij Jokulsarlon, en bij Myvatn.

Ik vond het een fascinerend land, niet vergelijkbaar met enig land waar ik ooit geweest ben. Om een kleine indruk te geven hierbij een selectie van mijn foto’s. En ja, de kleuren zijn inderdaad in het echt ook zo bijzonder als op de foto’s.

Wandelen in Zwitserland

De eerste keer, dat ik in de bergen liep, was in het Val Sinestra en omgeving, vanuit het Berghaus, gerund door Liesbeth en Maarten. Ik zou vroeger nooit gedacht hebben, dat ik dat nog eens zou doen, had altijd behoorlijk last van hoogtevrees . Het over het klimrek in de gymzaal klimmen (of door het bovenste gat) vond ik op de lagere school altijd al heel eng, evenals het van een volle hooiwagen klimmen. Omdat het me wel heel mooi leek een keer naar de bergen te gaan en daar eenvoudige wandelingen te maken, heb ik de stoute (wandel)schoenen aangetrokken en ben naar Zwitserland getrokken. Marion was eerder in het Berghaus geweest en erg enthousiast, gaf aan dat het er erg mooi en gezellig was, en je ook wandelingen onder begeleiding van een gids kon maken. En ze had gelijk, ik heb het er heerlijk gehad