Gelezen: Kruispunt van Jonathan Franzen

Ik heb me aangesloten bij een leesclub bij ons in het dorp. Nu ik weer wat minder ga werken, heb ik meer tijd. Ze maken gebruik van leeswijzers van Senia, maar lezen ook wel andere boeken. Ik ga eens een jaar kijken hoe het bevalt. Doel is ook eens andere boeken te lezen, dan ik zelf zou uitkiezen en er wat dieper op in gaan.

Het boek wat deze keer gelezen werd is Kruispunt van de Amerikaanse schrijver Jonathan Franzen. Ik had nog nooit wat van hem gelezen, en zou dit boek zelf ook nooit gekozen hebben: te dik, soms erg lange hoofdstukken en leest niet gemakkelijk. Het gaat over een gezin, waarbij ieder op een kruispunt in zijn of haar leven staat en het gezin uiteindelijk uit elkaar valt. Het boek bestaat uit 2 delen, Kerstmis en Pasen, waarbij binnen die delen de verschillende hoofdstukken steeds vanuit het perspectief van een van de familieleden is, niet alleen heden, ook terugkijkend.

Het speelt in de 70er jaren, de hippietijd. De vader is een hulppredikant. Geloof is een van de thema’s . Veel dialogen. goede psychologische karaktertekening. Goed tijdsbeeld.

Toen we het boek gingen bespreken, had ik het nog niet uit, en daar was ik niet de enige in. Het boek heeft heel goede recensies, maar is voor mij niet direct een aanrader. Ik heb mezelf opgedragen het uit te lezen, dat is gelukt, maar ga het niet herlezen. Echter het is “best wel een goed boek” . Alleen niet mijn soort boek. Ik houd meer van de Scandinavische schrijvers, die met veel minder woorden meer zeggen. Boeken van Amerikaanse schrijvers zijn wel vaker zo omvangrijk, naar mijn ervaring.

Een van de dames in mijn wandelgroep houdt van moeilijke dikke boeken, ik ga haar vragenronde ze het wil lezen en dan mag ze het houden of doorgeven.