Klompenpaden: Ugcheler Markepad en Loenense Enkenpad
Op 15 december heb ik met Tonny 2 klompenpaden gelopen in de buurt van Apeldoorn. We hebben al een poosje geen LAW’s gelopen, omdat ik last heb van een voet. Nu heb ik echter nieuwe steunzolen, hiermee lijkt het beter te gaan. Eerst echter maar wat kortere routes lopen om in te lopen. En met 2 klompenpaden, zit je toch boven de 20 km.
We begonnen met het Ugcheler Markepad. Het startpunt is bij een van der Valk restaurant, de Cantharel, vlak bij Apeldoorn.Het is een mooie route met veel bospaden en over de hei bij het Leesten. Wel weinig kleur in dit jaargetijde op deze grijze dag. Bij een grote kuil, in de jaren dertig gegraven met de schop voor grind voor de Apeldoornse stoepbandenfabriek, stonden 2 dames, waarvan 1 met gekleurd hoedje. Ik mocht een foto maken, toch nog een vrolijk accent. Er is een stalen trap geplaatst om de aandacht te vestigen op deze grindkuil.
Tja, toen moesten wij zelf ook op de foto.
Gelukkig zorgde de natuur voor kleur, we zagen overal ijshaar.
IJshaar kan ontstaan in loofbossen als het vochtig/ mistig is en onder het vriespunt. In het hout komen schimmels vrij, bij de stofwisseling hiervan komt water vrij. Bij gunstige omstandigheden kan het niet verdampen, maar bevriest dit water, wat uit de poriën komt. Als het te hard vriest, daalt de stofwisseling en krijg je dus ook geen ijshaar. Het is heel kwetsbaar. Als het aangeraakt wordt, smelt het direct. Het ziet er echt prachtig uit.
We zagen ook nog de gele trilzwam.
In het bos diverse sprengen. Dit zijn een soort gegraven beken. Het water werd gebruikt voor de papierfabrieken en wasserijen.
We kwamen langs Caesarea. Indertijd gesticht door Frits Caesar als vakantiekolonie voor stadse bleekneusjes. Nu in gebruik door Leger des Heils.
Bij de Cantharel genoten we van snert met roggebrood. Daarna naar Loenen voor het Loenense Enkenpad. Dat heb ik eerder gelopen, in de zomer. Toen vond ik het een prachtige route, nu viel hij ons wat tegen. Het grijze weer en de kale bomen waren hier debet aan.
Je kon ook zien, dat het grondwater nog veel te laag is.
Gelukkig brengen de koeien wat kleur in het landschap. Staan nog steeds buiten. Vroeger hadden ze al lang op stal gestaan.
Tot slot liepen we langs kasteel ter Horst en vandaar naar ons startpunt, de Grote Modderkolk, een boerderij .
Lekker een hele dag buiten geweest. Thuis nog even nakletsen met een wijntje.