Josha Zwaan, Parnassia

Ik wissel vaak boeken uit met mensen, zo kom je nog eens op andere schrijvers. Van Maria kreeg ik “Parnassia”van Josha Zwaan te leen. Het is een roman gebaseerd op historische feiten over een vrouw, die als joods kind onderduikt bij een domineesgezin, vervreemdt van haar afkomst, en na het einde van haar oorlog niet meer terug gaat naar haar vader en broer. Haar pleegouders willen haar niet meer afstaan en ook zelf is ze hen als ouders gaan zien. Het thema van joodszijn en 2e generatie slachtoffer zijn werkt echter door in haar leven, ze trouwt een joodse man met een oorlogstrauma, van wie ze veel houdt, maar kan niet goed voor haar kinderen zorgen, had zelf nooit kinderen gewild.. De kinderen worden uiteindelijk uit het gezin gehaald door kinderbescherming uit huis gehaald. Na de dood van haar exman zoekt haar dochter contact, en vertelt ze uiteindelijk het verhaal van haar leven en ontstaat er verzoening.

Een boeiend gegeven, zet het je aan het denken. Ook mooie opzet met die afwisseling tussen heden en verleden. Je kunt je goed voorstellen hoe moeilijk het voor zo’n kind was om weer opgehaald te worden door de ouders.
Het bleef voor mij echter bij een boeiend verhaal, vond het geen hoogstaande literatuur