Ellen ten Damme met Amsterdam Sinfonietta in de Spiegel
Vanavond ging ik met Hans in de Spiegel naar het concert van Ellen ten Damme en Amsterdam Sinfonietta. In het kader van “Breder dan klassiek” toert dit strijkorkest elk jaar na nieuwjaar door het land met een zanger of zangeres uit de niet klassieke wereld. Omdat we vorig jaar zo enthousiast waren over het concert met Wende Snijders (klik hier voor het verslag) , gingen we dit jaar natuurlijk weer.Het thema was nu de liefde, Ellen zong door haar zelf gecomponeerde nummers (oa met teksten van Ilja Pfeijffer), maar ook een medley met covers van andere zangeressen. Verder speelde het orkest ook 2x zonder zangeres.
Het was niet zo’n topper als vorig jaar, maar we hadden wel een leuke avond . Helaas was voor de pauze de techniek van het geluid niet goed geregeld, ik vond het versterkte geluid van de zangeres erg hard, ook was de plaatsing niet goed, bijv. leek het geluid van links te komen, terwijl ze rechts stond. Jammer, want we weten uit ervaring, dat dit anders kan. Na de pauze was het gelukkig duidelijk beter. De muziek na de pauze sprak me ook meer aan. Ik genoot vooral van de 2 nummers alleen voor orkest (Adagietto uit de 5e symfonie van Mahler, en Zoom and Zip van Elena Kats-Chernin), en de toegift van Ellen en orkest (het regende zon, op tekst van Remco Campert) , maar ook van de Medley in bruidsjurk met oa. muziek van Marilyn Monroe, Marlene Dietrich, en Madonna) .
Heerlijk zo’n theater in de buurt. Onze volgende voorstelling is het Nederlands Dans Theater in februari.
Is best te smaken maar als iets 100¨%meevalt is het altijd gevaarlijk dat het de volgende keer wat tegenvalt.De geluidtechnicus heeft een heel belangrijke taak en die blijkt hij voor de pauze niet zo goed uitgevoerd te hebben