Des hommes et des dieux

Gisteren naar de film geweest. Ze draaiden bij de Eper Filmkring de film: “des hommes et des dieux”.  Een film, waarvan ik zwaar onder de indruk ben. De film vertelt het waar gebeurde verhaal van 8 franse monniken in een klein klooster  in het Atlasgebergte in Algerije, opgenomen in de gemeenschap. Een van de monniken is bijv. de dorpsarts.
In de jaren negentig van de vorige eeuw staan regeringsgroepen en islamitische rebellen elkaar naar het leven, ook de monniken lopen groot gevaar. Een aantal van hen wil het land verlaten, anderen willen blijven: een herder gaat ook niet bij de kudde vandaan als er een wolf komt. Na discussies  besluiten ze allen te blijven, ze willen de plaatselijke bevolking niet in de steek laten, en helpen op een gegeven moment ook een gewonde rebel. Ze worden uiteindelijk weggevoerd en vermoord. Hun lichamen zijn nooit weergevonden. 2 hebben het overleefd, hebben zich verstopt bij de overval. Zij hebben het kunnen navertellen, ook hebben de monniken brieven geschreven. Zo is de geschiedenis aan ons overgeleverd.

Het is een heel indringende film, traag gefilmd, veel stiltes, het kloosterleven volgend. Je ziet de onderlinge verschillen in de groep, de emoties. Prachtig geacteerd en gefilmd. Geweldige beelden. Prachtige gezangen ook. Bijzondere momenten zijn bijv. de terugkomst van een monnik uit de stad, 1 dag voor de overval. Hij heeft 2 flessen wijn mee, ze genieten hun laatste avondmaal. Op moment dat de helicopter boven het klooster cirkelt, staan de monniken te zingen, elkaar vasthoudend.
Een film, die je moet gaan zien, als je de kans krijgt.